| เรื่องเล่าเกาะจือลาปี | ||
|---|---|---|
| ข้อมูลทั่วไป | ||
| รหัสเรื่องเล่า | 96 | |
| เรื่อง | เรื่องเล่าเกาะจือลาปี | |
| หมวดหมู่ | ภาษา วรรณกรรมและวรรณศิลป์ | |
| เป็นเรื่องเล่าของอำเภอ | สายบุรี | |
| เป็นเรื่องเล่าของตำบล | ตะลุบัน | |
| ผู้บันทึกเรื่องเล่า | อัญญ์ณิชตา รุ่งวิชานิวัฒน์ (annitta.r) | |
| วันที่บันทึกข้อมูล | 26/03/2020 | |
| ข้อมูลจำเพาะประจำเรื่องเล่า | ||
| ชื่อภาษา หรือ ชื่อวรรณกรรม/วรรณศิลป์ | เรื่องเล่าเกาะจือลาปี | |
| ผู้แต่ง | สรศักด์ สุริยะสุนทร | |
| ประเภท | นิทาน | |
| รูปแบบทรัพยากรสารสนเทศ | ... | |
| ข้อมูลเรื่องเล่า | ||
| รายละเอียดเรื่องเล่า | เกาะจือลาปีเป็นเรื่องเล่าของความอกตัญญูของลูกกับบุพการี เป็นเรื่องเล่าที่ยาวนานของชาวบ้านที่มีอาชีพทำการประมง เมืองที่ติดกับชายทะเลแห่งหนึ่ง มีหมู่บ้านหนึ่งที่เขาเรียกว่าหมู่บ้านชาวทะเลจะมีครอบครัวหนึ่ง มีฐานะยากจน อยู่กัน 2 คน แม่กับลูก ลูกมีอาชีพหาของทะเลขายช่วยจุนเจือทางบ้าน วันหนึ่งลูกมีความคิดว่าอยากทำอะไรที่สามารถช่วยเหลือครอบครัว ให้ได้กินดี อยู่ดี เลยปรึกษาหารือกับแม่ว่า ลูกจะขอออกไปหางานทำ แม่ก็ถามว่า จะออกไปหางานทำ จะทำงานที่ไหน ลูกบอกว่า จะเดินทางไปกับพ่อค้าที่มาค้าขายในเมืองนี้ด้วยเรือสำเภา ดังนั้นแม่ก็อนุญาตให้ไป ลูกก็เดินทางไปกับเรือสำเภาสินค้า ไปค้าขายระหว่างประเทศ เพราะการค้าขายสมัยก่อน เขาจะล่องเรือสำเภา ลูกได้เดินทางไปเป็นระยะเวลานาน ส่วนผู้เป็นแม่ เมื่อลูกจากไป ด้วยความรักความเป็นห่วงลูก ก็จะเดินไปชายหาดทุกวันเพื่อมองหาลูก ว่าเมื่อไหร่ลูกจะกลับมา วันแล้ววันเล่าเป็นระยะเวลา 10 ปี ลูกก็ไม่กลับมา อยู่ ๆเหมือนโชคเข้าข้างแม่ ลูกระลึกถึงแม่ จึงได้เดินทางกลับมาเยี่ยมแม่พร้อมกับภรรยาที่เป็นลูกสาวของพ่อค้าที่มีฐานะร่ำรวย แต่ด้วยระยะเวลานานที่ไม่เจอ ลูกไม่สามารถจำแม่ได้ เพราะแม่แก่ขึ้นมาก ลูกก็จำไม่ได้ว่าเป็นแม่และด้วยแม่มีฐานะยากจน ลูกไม่ยอมรับว่าบุคคลนี้เป็นแม่ แม่จะเข้าไปกอดลูก เพราะเห็นลูกกลับมา พอเข้าไปกอด ลูกก็ผลักไสไล่ส่งไม่ให้มากอด ส่วนภรรยาของลูกชายเองนั้นก็นึกรังเกียจแม่เช่นเดียวกัน จึงชวนกันกลับ แม่รู้สึกโกรธจึงสาปแช่งลูกว่าหากเรือสำเภาของลูกลำนี้ล่องไปกลางทะเล ขอให้เกิดอับปางลงกลางทะเล ด้วยคำสาปแช่งของแม่ พอเรือล่องไปถึงกลางทะเลก็เกิดพายุใหญ่ ทำให้เรือของลูกล่มคว่ำลงเสียชีวิตทั้งครอบครัว ชาวบ้านเชื่อว่า ลูกสาวหรือหลานพอเรือล่มถึงแก่ชีวิต ก็เกิดเป็นนกนางแอ่นหรือนกนางนวล นี่อาจเป็นการลงโทษของพระเจ้าหรือเป็นไปตามการสาปแช่งของผู้เป็นแม่ พอเกิดอับปางแล้ว หลังจากนั้นเป็นเวลานาน ท้องเรืออับปางที่โผล่ขึ้นมาเป็นเกาะ ก็คือเกาะจือลาปีในปัจจุบัน | |
| สถานที่เกิดเรื่องเล่า | เขตพื้นที่รอยต่อระหว่างอำเภอสายบุรีกับอำเภอไม้แก่น | |
| ช่วงเวลาที่เกิดเรื่องเล่า | - | |
| สื่อประกอบเรื่องเล่าประเภทภาพถ่าย | ||
| สื่อประกอบเรื่องเล่าประเภท Info Graphics | ||
| สื่อประกอบเรื่องเล่าประเภทคลิปวิดีโอหรือคลิปเสียง | youtube.com | |
| คำสำคัญ | เกาะจือลาปี | |
| คุณค่า/การต่อยอด | สามารถต่อยอดในด้านการใช้ชีวิตประจำวัน เป็นคติสอนใจ และพึงตระหนักรู้ว่า แม่คือบุคคลที่ให้กำเนิด ควรที่จะรัก กตัญญู และดูแลท่าน ต่อให้ท่านจะยากจนแค่ไหน เราไม่ควรที่จะทอดทิ้งท่านไว้อย่างนั้น เพราะไม่มีลูกคนไหนไม่ได้ดี ถ้าลูกคนนั้นฟังคำสอนของท่าน และดูแลท่านจนวินาทีสุดท้าย | |
| ข้อมูลเกี่ยวกับสถานที่ | ||
| ชื่อสถานที่ | เกาะจือลาปี | |
| ที่ตั้ง | ตะลุบัน สายบุรี, ปัตตานี 94110 Map It | |
| ช่วงเวลาทำการ | - | |
| ข้อมูลการติดต่อ | สอบถามข้อมูลโทร 084-0688803 | |
| เงื่อนไขและข้อกำหนด | - | |
| ข้อมูลแหล่งที่มา | ||
| ชื่อ-สกุล ผู้ให้สัมภาษณ์ | สรศักด์ สุริยะสุนทร | |
| ที่อยู่และข้อมูลการติดต่อ | - | |
| สถานภาพหรือความสำคัญที่ได้มาเป็นคนเล่าเรื่อง | อดีตรองนายกเทศมนตรีเทศบาลตะลุบัน (เป็นเหลนของพระยาสุริยะสุนทรบวรภักดี เจ้าเมืองสายบุรีคนสุดท้าย) | |
| วันที่สัมภาษณ์ | 05/12/2019 | |


