เมื่อนานมาแล้ว มีคนแคระผูกวัวไว้กลางทุ่ง คนแคระตัวเตี้ย ความสูงไม่พ้นยอดหญ้า คนเดินผ่านจึงดูเหมือนมีแต่วัวผูกไว้กับหลัก ระหว่างนั้นมีคนเดินผ่านมาเห็นวัวผูกอยู่ ไม่มีเจ้าของ จึงเอาวัวไป เมื่อขโมยจะเอาไปได้ยินเสียงบอกว่า อย่าเอาวัวของเราไป แต่ขโมยมองหาไม่เห็นเจ้าของเสียง คนแคระตะโกนบอกขโมยถึงสามครั้งแต่ก็ไม่เป็นผล คนแคระเลยตามขโมยไปเพื่อตามวัวคืน ระหว่างทางเจอค้อน ค้อนถามว่าคนแคระจะไปไหน คนแคระบอกว่ามีคนขโมยวัวไป จะไปตามวัวคืน ค้อนเลยจะตามไปด้วยสองคนก็ยังดีกว่าคนเดียว ระหว่างเดินทางเจอปลาดุก ปลาดุกถามว่าคนแคระจะไปไหน คนแคระบอกว่ามีคนขโมยวัวไป จะไปตามวัวคืน ปลาดุกเลยจะตามไปด้วยสามคนดีกว่าคนเดียว ระหว่างเดินทางคนแคระ ค้อน ปลาดุก ไปเจอกระจง กระจงถามว่าคนแคระจะไปไหน คนแคระบอกว่ามีคนขโมยวัวไป จะไปตามวัวคืน กระจงเลยจะตามไปด้วยสี่คนก็ดีกว่าคนเดียว คนแคระ ค้อน ปลาดุก กระจง เดินทางต่อไป ไปเจอกับเข็ม เข็มถามคนแคระว่าจะไปไหน คนแคระบอกว่ามีคนขโมยวัวไป จะไปตามวัวคืน เข็มเลยจะตามไปด้วยห้าคนดีกว่าคนเดียว คนแคระ ค้อน ปลาดุก กระจง เข็ม เดินทางไปถึงบ้านของขโมย ขโมยไม่อยู่บ้าน ค้อนเลยไปแอบที่บันได ปลาดุกไปแอบในโอ่ง เข็มไปแอบใต้หมอน กระจงไปแอบที่เตาไฟ เมื่อถึงกลางคืนขโมยกลับมาถึงบ้าน ล้มตัวลงนอน เข็มที่อยู่ใต้หมอนก็แทงเข้าที่หัวขโมย ขโมยตกใจตื่นมองไม่เห็นอะไร เลยจะไปเอาไม้ขีดที่เตา กระจงที่แอบอยู่ที่เตาก็กระทืบเท้าจนขี้เถ้าเข้าตา ขโมยเลยวิ่งไปที่โอ่งเพื่อเอาน้ำล้างหน้า ปลาดุกที่อยู่ในโอ่งก็กัดมือ ขโมยตกใจวิ่งลงจากบ้านค้อนที่แอบอยู่ก็กระโดดตีหัวขโมย ในที่สุดคนแคระก็ได้วัวของตัวเองคืน
เล่าโดยคุณแวแยนะ แวโดยี ชาวบ้านอ.ยะรัง