เรื่องเล่าปัตตานี

ชุมชนปะเสยะวอเป็นหมู่บ้านแห่งช่างศิลป์ ในการต่อเรือกอและ ด้วยฝีมือประณีตงดงามสอดประสานศิลปะไทยและมุสลิมได้อย่างกลมกลืน

ชุมชนปะเสยะวอส่วนใหญ่ผู้หญิงมีอาชีพทำผลิตภัณฑ์จากกระจูด ซึ่งสืบทอดส่งต่อกันในครอบครัวจากรุ่นสู่รุ่น

ชุมชนลาเมาะทะเล เดิมเป็นพื้นที่ป่าชายเลนมีต้นจากจำนวนมาก ชาวบ้านจะนำใบจากอ่อนมาลอกใบตากแห้งขายเป็นใบยาสูบ ถือเป็นอาชีพหลักของชุมชนลาเมาะทะเล คนสมัยก่อนจะนำก้านจากที่เหลือจากการลอกใบมาทำเป็นที่รองหม้อ เพราะเมื่อก่อนเวลาทำอาหารจะใช้ถ่านหรือเศษไม้เป็นฟืน ทำให้ก้นหม้อดำ จึงนำก้านจากที่เหลือมาทำเป็นที่รองหม้อ

เกาะจือลาปีเป็นเรื่องเล่าของความอกตัญญูของลูกกับบุพการี เป็นเรื่องเล่าที่ยาวนานของชาวบ้านที่มีอาชีพทำการประมง

โบราณสถานบ้านวัด หมายเลข 9 เป็นโบราณสถานที่ตั้งอยู่บริเวณบ้านวัด อำเภอยะรัง จังหวัดปัตตานี

ร้านคุณมาซีเตาะ แวยีแต ทำขนมเจาะหูมาแล้วกว่า 15 ปี ทำวันละ 20 กิโลกรัม เก็บไว้ได้หลายวัน ประมาณ 15
วัน ส่วนใหญ่จะวางขายที่ตลาดรถไฟยะลา

ขนมวะฮูลู เป็นขนมประจำท้องถิ่นในจังหวัดชายแดนภาคใต้ ที่ถือได้ว่ากำลังหาคนทำยากในปัจจุบัน เป็นขนมที่อร่อยทานคู่กับน้ำชา กาแฟ เข้ากันดีนักแล คุณค่า/การต่อยอด สามารถต่อยอดเป็นของฝากประจำท้องถิ่นได้

ข้าวเหนียวสังขยา เป็นขนมมงคล ใช้ในงานเทศกาลต่างๆ และงานมงคล เช่น งานแต่งงาน งานขึ้นบ้านใหม่ งานฮารีรายอ

ข้าวหมกไก่ เป็นอาหารยอดฮิตของคนทั่วไป มีส่วนผสมเครื่องเทศนานาชนิด กลิ่นหอมกรุ่น ซึ่งเป็นอาหารขึ้นชื่อของพี่น้องชาวมุสลิม

นาชิกาบู ซึ่ง นาชิ แปลว่า ข้าว กาบู แปลว่า ยำ และนิยมหุงข้าวด้วยใบยอป่า ราดด้วยน้ำบูดู มะพร้าวคั่ว กุ้งแห้งป่น พริกแห้งคั่วป่นและผักสดที่มีในท้องถิ่น รับประทานคู่กับไข่ต้มที่ใช้เป็นเครื่องเคียง