อาหารพื้นถิ่น

ขนมดอกไม้ หรือที่ชาวบ้านเรียกในท้องถิ่นว่า “ตือปงบูงอ” เป็นขนมหวานที่ชาวบ้านในท้องถิ่นนิยมทำรับประทานในช่วงเดือนถือศีลอด (เดือนรอมฎอน) สามารถทำเองในครอบครัว หรือ สามารถหาซื้อได้ในเดือนถือศีลอด ขนมดอกไม้จะรับประทานโดยจิ้มกับน้ำเชื่อมที่หวาน อร่อย ชื่นใจ
“ขนมกูเวฮางิ” เป็นขนมหวานอีกชนิดหนึ่ง ที่นิยมทำเพื่อรองรับแขกที่มาเยี่ยมเยียน หรือแจกจ่ายให้เพื่อนบ้าน ขนมกูเวฮางินี้ไม่เพียงแต่ทำกินรับรองแขกเท่านั้น ยังเป็นขนมที่รู้จักกันดีและนิยมแพร่หลาย ใช้เป็นขนมในการจัดขันหมากในพิธีแต่งงานของชาวไทยมุสลิม
ตูปะซูตง หรือ ปลาหมึกยัดไส้ข้าวเหนียว เป็นอาหารหวานที่ชาวไทยมุสลิมรับประทานหลังอาหารมื้อกลางวัน หรือรับประทานเป็นอาหารว่าง บางครั้งใช้รับประทานแทนอาหารมื้อใดมื้อหนึ่งก็ได้ ทำกินกันบ่อยในชุมชนที่อยู่ใกล้ทะเล
“ขนมฆอเมาะอาบู” หรือ ขนมเวาะดิง เป็นขนมหวานที่ทำกิน กันมานานสืบทอดจากรุ่นสู่รุ่น ทำง่าย ราคาถูก และรสชาติอร่อย เก็บไว้ได้สามวัน ยังคงนิยมทำกินเมื่อมีงานเลี้ยง ตามชุมชนเมื่อบ้านไหนจัดงานมงคล
ขนมลาดู ขนมพื้นบ้านมุสลิม เป็นขนมที่มีรสชาติอร่อยแล้วยังมีคุณประโยชน์ต่อร่างกาย เป็นทั้งอาหารและยา เหมาะสำหรับสตรีหลังคลอด เป็นยาคลายเส้น บำรุงเลือด ช่วยเพิ่มปริมาณน้ำนม และทำให้ร่างกายกระชับเร็วขึ้น จัดเป็นขนมยอดนิยมของสตรีมุสลิมที่หลังคลอด
แกงปลาแห้ง เป็นอาหารยอดนิยมของชาวสวนที่อยู่บริเวณเชิงเขาห่างไกลจากตลาด ยิ่งในหน้าฝน ชาวบ้านจะมีอาหารแห้งอยู่ประจำ ได้แก่ ปลาแห้ง จึงนำมาปรุงกับกะทิผสมผักพื้นบ้านที่หามาได้ตามเชิงเขา กลายเป็นแกงปลาแห้งที่กลิ่นหอมอร่อย
ปลากระบอกต้มเผ็ด เป็นอาหารที่นิยมทำกินในชุมชนที่อยู่รอบอ่าวปัตตานี กล่าวกันว่าในอดีตเป็นกับข้าวหลักที่ทำกินกันทุกบ้าน เป็นปลาที่รสชาติดี เนื้อนุ่ม หวาน มัน ชาวไทยมุสลิมนิยมนำปลากระบอกมาต้มเผ็ด รสชาติเข้มข้น เปรี้ยวเผ็ดลักษณะคล้ายแกงส้ม แต่ใส่ตะไคร้ช่วยดับกลิ่นคาว เหมาะสำหรับกินมื้อเที่ยงกับข้าวสวยอร่อยเผ็ดจัดจ้านได้ใจ
ซาโยโกโล๊ะ หรือ ซาโยผักพื้นบ้าน (ซาโย = ต้มกระทิ) เป็นอาหารยอดนิยมของคนเฒ่าคนแก่ที่ทำกินต่อ ๆ กันมายาวนาน ซาโยโกโล๊ะนั้นจะเหมาะกินกับปลาเค็มมากเพราะซาโยจะมีรสจืดมัน ถ้าได้กินข้าวกับซาโยคลุกกับน้ำบูดูที่มีรสเค็ม มีผักเหนาะที่เหลือจากการทำซาโยมาต้ม มีปลาเค็ม ก็อร่อยตามแบบฉบับอาหารพื้นบ้าน สำหรับคนมุสลิม ถือว่าเป็นกับข้าวมื้อเด็ดทีเดียว
1 2