“หาดวาสุกรี” ชื่อนี้นายกเทศมนตรีเป็นผู้ตั้งชื่อและเห็นว่า หาดนี้เป็นหาดที่ยาว สวย น่าจะมีการทำให้เป็นสถานที่ท่องเที่ยว และทุกวันอาทิตย์จะมีตลาดนัดวาสุกรี ทำให้ชุมชนมีการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น ก่อให้เกิดอาชีพแก่คนในชุมชน
หาดวาสุกรี ชื่อนี้เป็นชื่อที่ใช้ในปัจจุบัน แต่เดิมชื่อแรกของหาดเรียกตามชื่อหมู่บ้าน คนที่อยู่เริ่มแรกจะเรียก “หาดเมาะเด” ชื่อที่สองเรียกหาด “ปาแย” เพราะในหมู่บ้านจะมีไม่กี่ครัวเรือนที่ทำการประมง เพราะการประมงสมัยก่อนจะมีอุปกรณ์ที่ชื่อว่า “ปาแย” “ปูกะปาแย” หรือ “อวนปาแย” ที่เอาไว้จับปลา จึงเรียกว่าหาดปาแย ชื่อที่สาม ชื่อ “ปาตาตีมอ” “ปาตาตีโม” (ตีโม คือ โผล่) เพราะเมื่อมีมรสุมเข้ามา คลื่นจะซัดทรายเข้ามาที่หาดทำให้เกิดเหมือนพื้นดินงอกเพิ่ม (โผล่ขึ้นมา) และชื่อที่สี่คือชื่อ “หาดวาสุกรี” ชื่อนี้นายกเทศมนตรีเป็นผู้ตั้งชื่อและเห็นว่า หาดนี้เป็นหาดที่ยาว สวย น่าจะมีการทำให้เป็นสถานที่ท่องเที่ยว และทุกวันอาทิตย์จะมีตลาดนัดวาสุกรี ทำให้ชุมชนมีการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น ก่อให้เกิดอาชีพแก่คนในชุมชน ได้มาขายของในตลาดนัด ชาวบ้านในชุมชนก็ไม่ต้องออกไปซื้อของไกล ๆ เพราะมี พ่อค้า แม่ค้า จากนอกชุมชนมาขายของ การจัดเก็บค่าที่ในการตั้งร้านค้านั้น คณะกรรมการเก็บร้านละ 10-20 บาท ก็จะนำมามอบให้มัสยิดเพื่อเป็นค่าใช้จ่ายในการบูรณะ ซ่อมแซมมัสยิด ช่วงเดือน เมษายน – พฤษภาคม ของทุกปี เทศบาลตำบลตะลุบันจะมีการจัดแข่งขันตกปลา ซึ่งเป็นกิจกรรมที่มีบุคคลภายนอกเข้ามาร่วมมากจนเป็นที่รู้จัก [ซึ่งแต่เดิมหาดนี้จะเป็นอ่าว ปากอ่าวที่ใหญ่ ยาว หลังจากนั้นได้มีโครงการพระราชดำริ ของรัชกาลที่ 9 ให้มีการถ่มหินที่ปากอ่าว ประมาณ 100 กิโลเมตร เพื่อความสะดวกให้คนในชุมชนและเรือในการเข้าออก]
ในการเดินทางมาหาดวาสุกรีระหว่างทางก็จะเจอหอนาฬิกาที่ถือเป็นจุดเด่นของสายบุรี ซึ่งคุณสรศักดิ์ สุริยะสุนทร เล่าว่า ก่อนที่จะมีหอนาฬิกาที่ตรงนี้เป็นสี่แยกไฟแดงสัญจรไปมาปกติ ต่อมานายอ๊ะมะ อาแด นายกเทศมนตรีตำบลตะลุบัน เล็งเห็นความสำคัญที่จะสามารถสร้าง Landmark ของสายบุรีเลยสร้างหอนาฬิกานี้ขึ้นมา และได้ออกแบบหอนาฬิกานี้ โดยเอาสถานที่สำคัญในเมืองสายบุรี นั่นก็คือ วังเก่าสายบุรี, เรือนหอพิพิธภักดี และมัสยิดรายา มาผสมผสานกันจนกลายเป็น Landmark หนึ่งของการท่องเที่ยวในเมืองสายบุรี และเป็นที่นัดพบของผู้มาเยือนสายบุรีอีกด้
