ชุมชนลาเมาะทะเล เดิมเป็นพื้นที่ป่าชายเลนมีต้นจากจำนวนมาก ชาวบ้านจะนำใบจากอ่อนมาลอกใบตากแห้งขายเป็นใบยาสูบ ถือเป็นอาชีพหลักของชุมชนลาเมาะทะเล คนสมัยก่อนจะนำก้านจากที่เหลือจากการลอกใบมาทำเป็นที่รองหม้อ
ชุมชนลาเมาะทะเล เดิมเป็นพื้นที่ป่าชายเลนมีต้นจากจำนวนมาก ชาวบ้านจะนำใบจากอ่อนมาลอกใบตากแห้งขายเป็นใบยาสูบ ถือเป็นอาชีพหลักของชุมชนลาเมาะทะเล คนสมัยก่อนจะนำก้านจากที่เหลือจากการลอกใบมาทำเป็นที่รองหม้อ เพราะเมื่อก่อนเวลาทำอาหารจะใช้ถ่านหรือเศษไม้เป็นฟืน ทำให้ก้นหม้อดำ จึงนำก้านจากที่เหลือมาทำเป็นที่รองหม้อ สามารถใช้งานได้นาน นางรอซีหม๊ะ ประธานกลุ่ม ได้ไปเที่ยวที่ขอนแก่น และได้ซื้อกล่องทิชชูที่ทำด้วยมือมาใช้ ใช้งานนาน 3 ปีแล้วก็ยังใช้ได้อยู่ และนึกขึ้นได้ว่า ก้านจากที่เหลือจากการลอกใบน่าจะเอามาทำได้ เป็นการเพิ่มมูลค่าของวัสดุที่เหลือใช้ เพราะวัสดุที่ใช้ก็ไม่ต้องหาที่ไหนมีอยู่แล้วในชุมชน สามารถนำมาต่อยอดได้ โดยใช้ลงทุนเพียงแล็กเกอร์ที่ใช้ทา เมื่อผลงานเสร็จสิ้นเท่านั้น จึงเสนอแนวคิดการทำผลิตภัณฑ์จากวัสดุเหลือใช้กับอาจารย์ที่สอนอยู่วิทยาลัยชุมชนซึ่งเป็นคนในพื้นทิ่ ในปี พ.ศ. 2557 อาจารย์ท่านนั้นจึงทำโครงการพัฒนาผลิตภัณฑ์จากวัสดุเหลือใช้และหาวิทยากร มาช่วยสอนชาวบ้านเกี่ยวกับการประดิษฐ์สิ่งของต่าง ๆ โดยใช้ก้านจาก เริ่มจากการทำฐาน ทำกล่องทิชชู พอทำได้สักระยะ ทางอาจารย์ได้ทำโครงการอีกครั้ง โดยการพาไปดูงานที่จังหวัดปัตตานี จังหวัดตรัง และจังหวัดสตูล เป็นเวลา 5 วัน เพื่อกลับมาพัฒนาชุมชนของตนเอง จากนั้นเริ่มมีการรวมกลุ่มกันทำในปี พ.ศ. 2558 ประมาณ 20 คน เริ่มมีออเดอร์เข้ามา เกิดเป็นอาชีพเสริมให้แก่ชาวบ้าน และมีการแบ่งการผลิตตามความถนัดของแต่ละคน เพื่อทำกล่องทิชชู แจกัน ที่รองหม้อ ที่รองแก้ว และตะกร้า เป็นต้น ทำให้กลุ่มมีรายได้เสริมจากการทำผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ จำหน่าย
